Fredberg, lancering van de app en zwemmen

22 december 2017

Vrijdag 1 december moesten we, ik Romee en mijn vader, om 7 uur in de ochtend verzamelen om aan onze trip naar de Fredberg te beginnen! Natuurlijk kwam de bus en de gids te laat, dus eerder dat we vertrokken waren, was het kwart voor 8. Onderweg natuurlijk nog even stoppen bij de supermarkt en eten halen voor de lunch… om 11 uur in de ochtend. Dat is ook wel een dingetje hier in Suriname, mensen halen heel vroeg lunch en eten het dan rond 3 uur in de middag op als het al bijna koud is. Bijna omdat die bakjes het eten wel heel lang warm houden. Maar alsnog begrijp ik dit toch niet helemaal.

De gids vertelde allerlei verhalen in de bus. Zo ook het verhaal van het Brokkopondo stuwmeer dat is aangelegd voor de energiewinning. Dit meer is een aangelegd ondergelopen gebied, waar de mensen uit hun huizen gezet zijn om plaats te maken voor dit meer. Deze energie zou gebruikt worden voor een aluminium fabriek, net buiten Paramaribo. Helaas bleek dat ze met bauxiet, de grondstof van aluminium, niet het eindproduct konden leveren. Ze konden alleen kalium maken, een van de laatste fases om aluminium te krijgen. Daardoor kon de helft van de fabriek niet gebruikt worden, en kon de energiewinning ook niet optimaal opgemaakt worden omdat de fabriek maar half functioneel was. Weer zo’n mooi verhaal over de a-praktische vorm van dingen aanleggen.

Om 1 uur in de middag kwamen we aan op bestemming, een grote lodge midden in het bos, aan de rivier. Het was daar echt prachtig en een oase van rust!

We waren met twee groepen en zouden om de beurt de Fredberg gaan beklimmen en daar een nacht slapen. Wij zouden eigenlijk als eerste naar boven gaan, maar omdat de andere groep de gids omgepraat hadden werd dit omgedraaid. Maar karma heeft gesproken en heeft ze slecht weer op de berg gegeven. Wij hadden dus een rustdagje en hebben hier heerlijk van genoten door lekker te zwemmen in de rivier en vooral te chillen. We deelde onze lodge met vogelaars. Toen een van de meisjes uit mijn groepje aan hun vroeg of ze nog mooie vogels hadden gespot, werden ze hier bijna boos om. Het antwoord was namelijk: ‘wij spotten niet met vogels, wij bekijken ze’. De andere vogelaars keken ook erg verontwaardig, maar wij waren ons niet bewust van de verkeerde benaming. Het meisje vroeg dit puur uit interesse. Hier hebben we wel van geleerd, dus dit zullen we daarom ook nooit meer doen.

Na in de avond heerlijk te hebben gegeten zijn we in het donker een jungle wandeling gaan maken om dieren te spotten. Sorry, te bekijken. Ongeveer het enige dier wat wij hebben gezien waren kikkers en padden. We besloten onszelf daarom kikkeraars te noemen. Helaas hebben we geen andere dieren kunnen ‘bekijken’, want die lieten zichzelf niet zien.

We zijn die avond in heerlijke bedden in slaap gevallen, onder het genot van een concert van brulapen en kikkers. De volgende dag was het onze beurt om de berg op te gaan. We waren met een groep van 14 mensen, waar van 3 gidsen. Onze groep bestond uit mijn vader, Romee, twee meisjes, een jongen met zijn ouders, een stelletje en een andere man. Toen de andere groep terug kwam en vertelde over hun weersomstandigheden op de berg, was ik toch wel blij dat wij niet als eerste groep waren gegaan. Dankjewel karma.

We vertrokken rond 2 uur en het eerste stuk werden we met de auto gereden naar de plek waar wij zouden starten. Deze tocht vergde wel enige voorbereiding omdat er boven op de berg, naast hangmatten, eigenlijk niks was. Dit betekende dat wij zelf ons eigen water mee naar boven moesten dragen, iedereen 2 liter. En dat merkte je wel, ook al had ik zo min mogelijk bagage meegenomen. We waren letterlijk nog geen 2 minuten en 300 meter onderweg toen een meisje haar enkel ernstig verzwikte. Dit was wel echt vervelend omdat het veel pijn deed, en ze nog helemaal naar boven moest klimmen. Een van de groepsgenoten heeft tape bij haar aangebracht zodat haar enkel stevig genoeg was om naar boven te lopen.

We begonnen de tocht door eerst een stuk vlak door de jungle te lopen, dit was echt adembenemend mooi. Die ongerepte natuur waar je doorheen loopt, en je beseft dat je zo klein bent onder die 20 meter hoge bomen. Een stukje stijgen en dalen en daarna begon de echte tocht naar boven. Het begin was vrij gemakkelijk, en niet zo heel erg stijl. Maar hoe verder we kwamen, hoe steiler het werd. Ik was wel iets langzamer dan de rest van de groep, maar ik deed het op mijn eigen tempo en iedereen vond dat prima en wachtte op mij. Onderweg kwamen we uiteraard kikkers tegen, maar ook apen en veel vogels. Eenmaal boven, waar we ongeveer 3 uur over gedaan hebben, vonden we het kamp waar wij zouden slapen. Het was allemaal vrij primitief maar we hadden een dak boven de hangmaten, een keuken en zelfs een wc! We liepen bijna direct door naar het uitkijkpunt en daar kwam echt een van de prachtigste uitzichten die ik ooit heb gezien. Het was alleen maar een zee van groen en natuur. Je hoorde de jungle geluiden en ik besefte steeds meer hoe klein wij waren als mensen. Het is wel echt bijzonder om je dan te beseffen dat 80% van dit land uit onbewoonde jungle bestaat, en nog niet eens alles in deze jungle ontdekt is. Dan denk ik, waarom woon ik in Nederland waar iedereen op elkaars lip leeft… Als je een hele jungle voor jezelf kan hebben. Niet helemaal voor jezelf, want er wonen aardig wat (ook dodelijke) dieren in deze ongerepte jungle.

We hebben hier zeker lang van genoten, en meer dan genoeg foto’s van gemaakt. We liepen naar een van de andere uitkijkpunten om de zonsondergang te bekijken. Aan deze kant was het net zo prachtig als aan de andere kant van de berg. Terug in het kamp hebben twee gidsen voor de maaltijd gezorgd. Het is toch elke keer weer bijzonder hoe ze, zelfs op een berg waar eigenlijk niks is, toch een heerlijke maaltijd voor je klaar zetten. Dit keer was het rijst met kousenband en vis! In de avond hebben we bij het uitkijkpunt naar de sterren gekeken, de gidsen bouwden een kampvuur en hier zaten wij met zijn alle omheen. We hebben verhalen aan elkaar verteld, de gidsen hebben ons dansen geleerd en wij hebben hun het ‘hoofd, schouder, knie en teen’ liedje geleerd. Ik heb zelfs nog even salsa gedanst met de jongen die samen met mij salsa lessen gevolgd heeft. Het was een heerlijke avond met nog steeds alle jungle geluiden op de achtergrond. Slapen in een hangmat vind ik echt heerlijk, dus keek er naar uit om hier boven op de Fredberg te slapen. Niet iedereen dacht hier hetzelfde over, er zijn zelfs 2 mannen uit hun hangmat gevallen. Ze waren ook iets te enthousiast erin gesprongen. Ik was snel in slaap gevallen, maar op een gegeven moment werd ik wakker gemaakt door iemand en ik schrok me helemaal kapot. Hij kwam me vragen of ik alsjeblieft wilde stoppen met snurken. Ik heb geen idee hoe ik dat zou moeten doen, maar ik heb even een half uurtje gewacht tot ik weer ging slapen. Vervolgens werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest. Dit was toch wel een dingetje, omdat ik het doodeng vond om naar de wc te lopen… in het donker! Gelukkig lag Romee naast mij en werd een kwartiertje laten wakker met de mededeling dat zij ook naar het toilet moest. Dat was echt heel erg fijn. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan, omdat we graag de zonsopkomst wilde zien. We werden naar het ene uitzichtpunt gestuurd, maar toen we daar aankwamen zagen we al dat we hier de zonsopgang niet zouden kunnen zien, omdat hij net om de hoek van de berg was. We zijn daarom naar het andere uitzichtpunt gelopen, en hebben vanaf daar echt een prachtige zonsopgang gezien. Terwijl de rest nog steeds bij het andere uitzichtpunt stond, wat wel erg vervelend voor ze was. We hadden ook heel erg geluk dat het weer zo goed was en de lucht helder. We konden nog even genieten van het uitzicht, maar we vertrokken alweer vroeg aan de toch naar beneden. Deze was goed te doen, naar beneden is toch altijd makkelijker. We hebben veel uitleg gekregen over de verschillende bomen in de jungle, waar en hoe we water vandaan moesten houden en natuurlijk hebben we nog een paar apen gezien.

Weer aangekomen in het basiskamp stond er uiteraard weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar en met nog een laatste duik in de rivier hebben we dit weekend afgesloten. Natuurlijk gingen we een uur later dan verwacht weer terug naar Paramaribo.

Een andere stagiaire heeft mij verteld dat zij stage liep bij een crèche voor kinderen met een beperking. Ik was de laatste tijd al aan het rondkijken of ik hier nog vrijwilligerswerk kon doen in de tijd dat wij niet aan het project hoefde te werken, dus dit kwam mooi uit. Maandag mocht ik hier op gesprek komen om te bespreken wat ik kon doen en hoe de crèche eruitzag. Ik zou kunnen gaan zwemmen met deze kinderen op woensdag, maar helaas kon dit nog maar twee keer omdat zij ook kerstvakantie hebben. De Annie Crèche is eigenlijk gewoon een school voor de vroege stimulatie van deze kinderen. Dinsdag 5 december was het eigenlijk Sinterklaas, maar hier heet dat kinderdag omdat Sinterklaas afgeschaft is. Ik was uitgenodigd om bij deze dag te helpen omdat ze met de kinderen in een partybus door de stad gingen rijden. Een partybus is hier een nationaal begrip volgens mij, als je hier zelfs ook kinderen mee rondrijd. Ik kwam daar in de ochtend en om 10 uur zou de bus vertrekken, maar half 11 was de bus er nog steeds niet. De kinderen werden wel steeds drukker en ongeduldiger, maar de bus kwam daarna gelukkig wel snel. Ik snap niet dat die bus nog steeds te laat komt, als hij weet dat er dit soort kinderen meegaan. In de bus hadden de kinderen het super naar hun zin. Maar ik had twee kinderen, de ene was een spastische jongen die ik heel de tijd stevig vast moest houden. En het andere kind was een meisje die heel de tijd in slaap viel, wat best wel bijzonder was omdat de muziek vrij hard stond. Toen we weer terug waren bij de crèche heb ik nog geholpen met eten geven en spelen met de kinderen. Het was echt een super leuke dag. Helaas kan ik woensdag niet mee gaan zwemmen, maar de komende twee woensdagen wel!

Donderdag 7 december was dan eindelijk de lancering van de app waar een groot deel van ons onderzoek over gaat. Wij waren gevraagd om bij een soort kraampje te staan om informatie te geven aan de bezoekers, en iets leuks doen met de jongeren die erop af zouden komen. Woensdag 6 december zijn we al naar Brownsweg, waar het af zou spelen, gegaan om voorbereidingen te treffen. Die middag en avond hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan. Maar de volgende dag zouden de peereducators en de CHE’s uit Goejaba, het andere dorp, komen. Met deze jongeren zouden we dan een dans gaan leren die zij tijdens de lancering zouden uitvoeren. Zij zouden om 9 uur aankomen, maar om 10 uur waren ze er nog niet. Dit was natuurlijk een normaal verschijnsel, maar we werden gebeld dat de jongeren niet meer zouden komen omdat ze geen vrij kregen van school. Ik vroeg me echt af hoe dat dan geregeld was. Waarschijnlijk op de dag zelf en dat het daarom te kort dag was dat ze zouden komen.

Maar in de middag, rond 3 uur zijn we naar de plek van de lancering gegaan en hebben we ons kraampje opgebouwd. Ik had een aantal leuke ideeën bedacht waaronder een quiz die we afnamen en een voeldoos. Hierin hadden we een dildo gezet en dan was het aan het publiek om blind een condoom bij de dildo om te doen. Het publiek wat hier op af kwamen waren vooral de peereducators van Brownsweg. Toen ze door hadden dat ze snoepjes konden winnen, kwamen ze massaal naar ons toe om de quiz in te vullen. Dit was niet helemaal de bedoeling van onze tafel, omdat dit vooral voor de gasten bedoeld was. Ik merkte aan mezelf dat ik het heel erg vervelend vond dat de peereducators weer kwamen om vooral snoep te krijgen. Daarom heb ik bewust afstand genomen van het hele gebeuren, omdat ik het zo vervelend vond en niet meer aardig kon doen. Ik heb daarom een aandeel geleverd in het uitdelen van hapjes en drankjes. De lancering zelf was wel heel leuk om te zien. Verschillende mensen gaven een speech, waaronder de opdrachtgever. De mensen die de app ontworpen hebben, gaven een uitgebreide rondleiding door de app en gaven aan dat iedereen hem nu kan downloaden. Ik vraag me wel af hoe, want ze hebben daar geen wifi spots en bijna niemand heeft internet thuis. Dus tot zo ver de effectiviteit… als niemand in de mogelijkheid is om die app te downloaden. 

Ik loop nog steeds heel erg achter met mijn blog, maar er komen nog hele leuke verhalen aan! 

1 Reactie

  1. Rien van Liere:
    22 december 2017
    En dat de donkere dildo gejat werd... Vond ik persoonlijk wel de uitsmijter.
    En wie wou naar de andere kant.:)
    Groeten Rien