Ik leef nog steeds hoor!

6 november 2017 - Paramaribo, Suriname

Er is even wat tijd overheen gegaan voordat ik een nieuw blog heb geschreven... excuses aan mijn trouwe lezers. Dit was niet omdat we het nou zo ontzettend druk hadden, maar meer omdat we weinig beleefd hebben. Maar er komen heel wat leuke dingen aan!

Vorige week woensdag zijn we door Meneer Visbeek, een gepensioneerde arts die we in een cafe hebben ontmoet, uitgenodigd om een lezing bij te wonen.  Deze lezing werd gegeven door mr. Diederick, lid van de tweede kamer, en het ging over homorechten. De lezing werd gegeven in de Synagoge Neve Shalom, een prachtige groot gebouw wat direct naast een Moskee staat (leuk feitje). De lezing zelf was wel interessant, maar ik had er inhoudelijk meer van verwacht. Na de lezing zijn we in contact gekomen met een decaan van een school, die we mooi kunnen gebruiken om een interview bij af te nemen. 

Vrijdag zijn we met zijn alle naar de Peperpot gegaan, een plantage aan de overkant van de rivier. We zijn gaan fietsen en als echte Nederlanders zijn we met de fiets op de pont gegaan. Dit was eigenlijk gewoon een boot. Hier hebben we met zijn alle ongeveer €6,- euro voor betaald. Grappig om te weten is dat er ook tripjes naartoe worden gehouden, waar je al snel €50,- voor betaald. Dit soort dingen doen we dan ook graag gewoon zelf, dan maar zonder gids. Eenmaal aangekomen met de boot was het nog een stukje fietsen naar de plantage, maar mijn fietsband werd steeds zachter. We hebben de fietsen geparkeerd en zijn het natuurpark ingelopen, wij dachten dat we zo naar de plantage konden komen. Dit bleek een heel lang pad, met veel bebossing eromheen. Prachtig om doorheen te lopen, met veel flora en fauna, maar ook hebben we hier de eerste apen gespot! Voor sommige onder ons een bijzondere beleving, want die hadden nog nooit apen in het wild gezien. We vervolgden onze weg en aan het einde van dit lange pad bleek er geen plantage te zijn, maar een informatie centrum. Omdat we allemaal op waterrantsoen waren, want het water was bij iedereen bijna op, hebben we daar flink water ingeslagen. Hier bleek ook dat we entree moesten betalen voor het park, gelukkig was dit ongeveer €2,- euro. We liepen weer terug langs het lange pad van 3,2 km en kwamen daar een aantal mensen tegen die belaagd waren door wespen, een stukje verderop. We zette de pas erin, omdat niemand gestoken wilde worden. Onderweg kwamen we het enorme wespennest tegen, dat op de grond lag, waarschijnlijk zijn deze mensen er gewoon op gaan staan. We hebben onze boterhammetjes in het park opgegeten en vervolgde onze weg naar de fietsen, om vervolgens naar de echte plantage te gaan. 

Eenmaal aangekomen bij de fietsen bleek dat niet alleen mijn fietsband plat was, maar ook die van Maaike. Richting de plantage was de andere kant op dan de pont, en het werd steeds warmer. We besloten daarom maar gewoon naar huis te gaan, en te lopen. Het bleek nog best wel een stuk te zijn, en besloten een lift te regelen. Een man met een busje kwam voorbij rijden en parkeerde bij het huis waar we voor stonden. We hebben alle moed verzameld en hebben hem gevraagd of hij ons en de fietsen naar de pont kon brengen. Dit wilde de aardige man best doen, en zo hadden we binnen 5 minuten een lift geregeld. Hij heeft ons netjes afgezet bij de pont, waar we konden wachten op de anderen die wel nog werkende fietsen hadden. De vriendelijke man wilde absoluut geen geld voor de lift, dus dat was wel super tof! Eenmaal terug met de pont in Paramaribo zijn we op zoek gegaan naar een fietsenmaker, en teruggelopen naar huis. Van de stad naar ons huis bleek eigenlijk helemaal niet zo ver te lopen zijn, dus dat kunnen we best vaker doen! We hebben deze dag in totaal bijna 15 km gelopen. 

Zaterdag zijn we in de avond naar de bioscoop geweest, naar de film geostorm. In de bioscoop kreeg je geen vaste plekken, maar was het rennen voor een goed plekje. De mensen stonden daarom al best wel te dringen in de rij om naar binnen te kunnen komen. Best een fijn systeem, als zou dit niet werken voor mijn vader omdat hij altijd te laat is en daardoor de slechtste plek zou krijgen. Toen we thuiskwamen was er een huisfeestje aan de gang, waar we natuurlijk aan meegedaan hebben en zijn uitgegaan. Zondag hadden we bedacht dat we wilde gaan kajakken bij Berg en Dal, een resort naast de Suriname rivier. Maar omdat we echt onze slaap nodig hadden, hebben we dit even verplaatst naar een ander moment. In de avond kwamen we erachter dat Nick en Simon in het land waren en een optreden gaven bij een restaurant vlak bij ons huis. Deze kans konden we natuurlijk niet laten lopen. We zijn als echte fangirls naar het optreden geweest en zelfs op de foto gegaan met deze twee wereldartiesten!

Ons project is helaas enigszins gestagneerd omdat de voorlichtings app nog steeds niet gelanceerd is. Hierdoor wordt het ons wel lastig gemaakt om onderzoek te doen en valt onze planning in het water. We zouden eerst deze week weer naar de dorpen gaan om een voormetingsenquête af te nemen bij de jongeren die de app gedownload hebben, maar dit kan nu niet. Als alles goed gaat wordt vrijdag de app gelanceerd en dan kunnen de enquêtes afgenomen worden. De week daarna zullen we dan voor de laatste keer naar de dorpen gaan om de na-metingsenquête af te nemen. 

Maar voor we dat gaan doen staan er nog een aantal andere leuke dingen op de planning! Vandaag start ik namelijk met salsa lessen! Dit is 4 weken lang op de maandag en donderdag avond les, en aan het einde zal ik mijn certificaat krijgen. 

Dit weekend gaan we naar Blanche Marie watervallen, dit ligt bij het dorpje Apoera wat aangelegd is om te fungeren als zeehaven, maar dit is niet doorgevoerd. Het schijnt een mooi inheems dorpje te zijn waar we kennis maken met de prachtige watervallen. Dan zullen we dinsdag vertrekken naar Frans Guyana, waar we tot zondag zullen we verblijven. We gaan heen met het vliegtuig, en terug met de boot. En de week daarop komen mijn ouders naar Suriname en ben ik bijna jarig! Dat weekend zullen we waarschijnlijk wel weer naar het binnenland moeten, waarna we voor 1 december onze aanbevelingen af moeten hebben zodat we deze kunnen overdragen aan het ministerie van volksgezondheid. Daarna daarna kan ik heel veel leuke tripjes met mijn ouders doen en daar heb ik nu al heel veel zin in! 

Foto’s

4 Reacties

  1. Joke van Krieken:
    6 november 2017
    Mooie verhalen, Milou! Groeten van Joke.
  2. Loes Soepnel-van Liere:
    6 november 2017
    Weer leuk om te lezen, Milou! Blij dat je nog leeft! 😀
  3. Jeanette:
    8 november 2017
    He lieve Milou. Zo fijn dat je het zo naar je zin hebt. Wij kijken er naar uit om je op 23 november te zien. Kusjes mam
  4. Rien van Liere:
    10 november 2017
    Zin in? Zeker wel. Benieuwd! Je vader hopt door van Turkije naar Latijns-Amerika, hoppa.