Schildpadden?

De hele week hebben wij hard gewerkt om het project af te ronden, en op 11 december hebben we het rapport aan de opdrachtgever gepresenteerd. De opdrachtgever was positief, gaf ons een paar verbeterpunten en ze gaf aan dat we vrijdag het rapport aan de minister van volksgezondheid mochten presenteren. Uiteindelijk is dit niet gebeurd, want de afspraak was nooit bevestigd en daarna is het niet meer gelukt om de afspraak te maken. Erg jammer. Het rapport zal wel opgestuurd worden, en hopelijk doen ze er wat mee.

Deze week was ook de laatste week van mijn ouders in Suriname, in de week dat wij hard aan het werk waren… zaten mijn ouders lekker in een resort in het binnenland. Ik heb daarom met mijn moeder samen een massage gehad, en we zijn nog een aantal keer uit eten geweest. 13 december was de laatste avond van mijn ouders, zij zouden in de avond naar Curaqua vliegen. De laatste avond zijn we uit eten gegaan, toen we eenmaal in het restaurant zaten kwam mijn vader erachter dat hij zijn tas in de taxi was vergeten. Dat was een vrij domme zet, maar gelukkig bleef ik koel. Ik belde de centrale op en regelde dat zij het tasje even naar ons toe kwamen brengen. Zo gezegd zo gedaan. Wat een service! Het is fijn dat de mensen hier zo eerlijk zijn in dat soort dingen. Dit was ook de laatste avond van Shara, een van de huisgoten, na mijn ouders ben ik daarom naar dat etentje gegaan.

De volgende dag hebben we kerstinkopen gedaan zodat we het huis konden versieren om toch een beetje in de kerst sferen te komen! Het voelt nog steeds niet alsof het bijna kerst is, en waarschijnlijk gaat dat ook niet gebeuren. In de avond zijn we gaan bowlen met het hele huis, de baan was wel half kapot, maar dat was oké. Het was harstikke gezellig!

18 en 19 december zouden wij met zijn alle naar Galibi gaan, een plaatsje aan de kust vlak bij Frans-Guyana. De avond voordat we vertrokken, moesten we eigenlijk nog alles regelen. Maar gelukkig kennen wij inmiddels een hoop mensen, die ook weer mensen kennen of die een neef van iemand is. Zo hadden we een telefoonnummer gekregen van Thomas, de bootsman die ons naar Goejaba brengt. Dit telefoonnummer was van een neef van een vriend die een lodge had in Galibi. Romee heeft met hem gebeld en geregeld dat we de volgende dag konden komen, en hij zou ook een boot kunnen regelen die ons hiernaartoe bracht. Dit hebben we afgeslagen, want vanuit het NVB (nationaal vervoer bedrijf) zouden er ook boten gaan. Het volgende ding was dat er in de ochtend, om 5 uur, kaartjes gereserveerd moesten worden voor de stadsbus. We zouden lootjes trekken wie er kaartjes moest gaan reserveren, en natuurlijk werd ik uitgekozen om te gaan. De tweede persoon en derde wilde niet mee en hadden een excuus, dus uiteindelijk is Maaike in de ochtend meegegaan. Natuurlijk zijn we met de taxi gegaan, en hebben de kaartjes gereserveerd. Dat was nog wel een ding, want iedereen stond enorm te dringen en we werden gewoon aan de kant gedrukt, ookal stonden we vooraan. Toen we, als laatste, aan de beurt waren zei de beste man dat we eigenlijk geen kaarten voor andere mensen mochten reserveren. Op dat moment raakte we in kleine paniek, en zei ik snel dat ze op bed lagen wij de ongelukkige waren. Hij zei dat mensen de gereserveerd kaartjes verkochten aan anderen. Maar dat zouden wij toch nooit doen, zie je het al voor je? Twee bakra’s die bij het busstation gaan staan om gereserveerde kaartjes te gaan verkopen… Gelukkig kregen we de kaarten en konden we weer veilig terugkeren naar huis. Om half 8 moesten we klaar staan om de bus te pakken, de indeling van de bus ging volgens de volgorde van de gereserveerde kaartjes en hierdoor hadden we redelijke plekken. De bus zat echt helemaal vol. Na 2,5 uur in de bus waren we aangekomen in Albina, vanuit daar was het 1,5 uur varen naar Galibi. Daar werden we natuurlijk belaagd door alle bootsmannen die ons wel voor veel te veel geld naar Galibi wilde brengen. Ook de vader van de neef van de vriend van Thomas, snap je het nog, stond klaar om ons weg te brengen. Maar hij vroeg 200 srd (€18,-) per persoon, dat vonden we iets te veel. De NVB daarin tegen ging voor 100 srd heen en weer. De keuze was daarom snel besloten, wel moesten we ongeveer 2 uur wachten totdat hij eindelijk gaan varen. We kwamen rond half 3 aan in Galibi, met een strand en een heerlijk zonnetje wat uitnodigde om te gaan zwemmen. We besloten om eerst naar de lodge te gaan waar de neef van een vriend van Thomas ons op stond te wachten, voor het gemak noemen we hem even Ben. Toen we de lodge zagen waren we positief verrast. Het was best wel een groot terrein, er stonden bedden, hangmatten, toilet en douche en een keuken! Het lag best wel afgelegen, met een heel stuk land en er waren totaal geen anderen toeristen. Waarschijnlijk omdat het geen schildpaddenseizoen is, en dan wel allerlei toeristen komen. Het zag er daarom ook een beetje spookachtig, verlaten uit omdat de andere lodges en restaurants allemaal gesloten en redelijk vervallen waren. We zouden even naar de supermarkt gaan om boodschappen te doen, want we waren niet echt goed voorbereid en hadden niks meegenomen. De supermarkt was eigenlijk gesloten, maar de vrouw van wie de supermarkt was woonde ernaast en deed hem wel even voor ons open. Deze mevrouw had ook twee brulapen rondlopen, die verassend klein zijn in vergelijking met het geluid dat ze produceren. Ze waren best wel nieuwsgierig en kwamen op ons af, maar ook gromde ze een beetje. We vroegen aan de mevrouw van het winkeltje of ze ook bijten. Het antwoord was: ‘Alleen onbekende mensen bijt hij soms’. Nou fijn, dat waren wij dus. Gelukkig is er niks gebeurd maar ik en Romee zijn toch op veilige afstand gaan staan. Terug bij de lodge wilde we gaan zwemmen in de zee/rivier, het was nog net geen zee, maar toen we daar aankwamen was de lucht helemaal dichtgetrokken. Tot overmaat van ramp ging het ook nog regenen. Maar wij wilde zwemmen, dus dat gingen we doen ook. Het water was echt heerlijk warm en de golven waren harstikke hoog dus dat was echt leuk!

Franziska en ik hebben gekookt met de mogelijkheden die wij hadden. Dit werd rijst met ei, bruine bonen en wortels met erwten. Ben kwam in de avond een kampvuur voor ons maken, dus daar hebben bij gezeten. Niet voor de warmte, maar meer tegen alle muggen.

Maaike en Romee hadden het idee in hun hoofd om met hun hangmat op het strand tussen de palmbomen te gaan slapen. Super leuk plan, had ik ook best willen doen, maar het is regenseizoen. Dus de kans dat ze het droog zouden houden, was vrij klein… En natuurlijk, ze lagen net 10 minuten voordat het ging regenen. Maar ze bleven stug liggen. Toen de volgende regenbui kwam, die een stuk heftiger was, zijn ze toch maar verplaats naar de bedden. Ik lag daarin tegen heerlijk in mijn hangmat onder een afdakje.

Om 7 uur in de ochtend gingen we weer met de boot terug naar Albina, samen met een aantal locals. Tijdens deze bootreis hadden we heel veel regen en kwamen we erachter dat de boot enorm lekte. Toen we om 9 uur in Albina aankwamen hebben we kaartjes gereserveerd voor de stadsbus van 11 uur. Hiervoor hadden we niet al te beste plekken, ik zat naast een vrouw met kind die 1,5 stoeltje in beslag nam waardoor ik dus heel de rit op 1 bil heb moeten zitten. Ik was erg blij toen we eindelijk mochten uitstappen.

20 december ben ik weer gaan zwemmen met de kinderen van de Annie Crèche, net zoals de vorige woensdag. Dit was weer echt heel leuk. De kinderen moesten een zwembandje om, en daarbij nog zwembandjes om hun armen. Hierdoor leken ze net Michelinmannetjes, dat was ook wel grappig om te zien. We gingen spetteren en oefenen met zwemmen en gewoon dobberen. Die middag zou Romee weer terug naar Nederland vliegen dus we zijn met zijn alle naar het vliegveld mee gereden om haar uit te zwaaien. Het was toch wel raar dat iemand vertrok, en dat wij hier nog iets langer dan 3 weken zouden zitten. Stiekem had ik het ook niet erg gevonden om dan ook al naar huis te gaan. Maar gelukkig komen er nog allerlei leuke tripjes aan!