Opgehaald door een helikopter?!

10 december 2017 - Brownsberg, Suriname

Het is inmiddels december, maar dit voelt zo raar omdat het klimaat er totaal niet naar staat. In Nederland is het nu bijna onder nul, maar hier is het nog wel elke dag 30 graden. Het regenseizoen is nu wel echt al begonnen, want elke dag valt er wel en bui en het wordt ook eerder donker. Het voelt niet echt als december, maar zo ziet het er wel overal uit. Winkels zijn versierd met lichtjes, Kerstmannen en de kerstbomen staan op straat. En zelfs sneeuwpoppen en ‘sneeuw’ ligt onder de kerstbomen. Wat ik toch wel heel bijzonder vind, omdat het hier natuurlijk nooit gaat sneeuwen, maar dat kerst toch geassocieerd wordt met sneeuw.

23 november zijn mijn ouders aangekomen in Suriname, nadat ze een weekje in Curaçao hebben genoten. Ik had gezegd dat ik ze op zou komen halen van het vliegveld, maar ik ben hier al helemaal ingeburgerd en dat betekende dat ik veel te laat was. Toen ik op het helemaal lege vliegveld kwam, op mijn ouders na die op een bankje zaten, hebben ze een half uur op mij gewacht. Ik was gewoon te laat vertrokken, en daarbij zat het verkeer ook niet mee. We hebben behoorlijk bij gekletst in de taxi en ik heb ze alle veiligheidsmaatregelen verteld. Mijn vader is daar altijd heel makkelijk in, maar ik heb hem hopelijk overtuigd dat hij na 7 uur in de avond gewoon met de taxi moet gaan. Ik heb ze naar hun appartement gebracht, wat super dicht bij de stad zit! Na een uitgebreide uitleg over de airco, magnetron en tv heb ik ze meegenomen naar een cafétje waar we hun eerste djogo (fles bier) hebben gedronken. Ik had in de avond een feestje dus moest ze al vroeg verlaten.

Zaterdag 25 november was het onafhankelijkheidsdag in Suriname, Suriname is sinds 1975 onafhankelijk en valt niet meer onder een kolonie van Nederland. Dit werd groots gevierd in Bronsweg, maar wij zijn gewoon in de stad gebleven. In de ochtend was iedereen een beetje brak van de late avond die hieraan vooraf ging, dus ik besloot mijn ouders op te zoeken. Samen met mijn ouders heb ik een beetje gechillt bij hun thuis en daarna zijn we naar de palmentuin en de waterkant gegaan omdat daar een hoop te doen zou zijn. Ik heb mijn ouders schaafijs laten proeven, en aan de waterkant hebben we een djogo gedronken tussen de lokale bevolking. In de avond zijn we met zijn 3en uit eten gegaan, en we hebben heerlijk gegeten bij Souposo!

26 november had ik weer vroeg met mijn ouders afgesproken om ze mee te nemen naar de oude plantage Frederiksdorp en Fort Nieuw Amsterdam. Ik ben hier al eerder naartoe gegaan, toen Frederiksdorp dicht was, dus ik wist hoe we er makkelijk en zonder dure tour naartoe konden komen. Met de taxi naar leonsberg en vanuit daar met de boot verder. De bootsman vroeg 400 srd (45€) om ons de hele dag rond te brengen. Iets duurder dan de vorige keer, maar toen waren we ook met meer mensen. Hij bracht ons eerst naar Fort Nieuw-Amsterdam waar we iets langer dan een uur in het openluchtmuseum mochten rondlopen. Ik had dit allemaal al gezien en gelezen, maar mijn ouders vonden het wel erg interessant. Het was toch wel goed dat ik het nog een keer bezocht, omdat ik achter heel veel nieuwe dingen ben gekomen. Zo is er een Kruithuis wat op de ‘Nederlandse’ manier gebouwd is, voor ons koude klimaat. Dit Kruithuis is van steen, met een hoog dak en een gracht eromheen. Dit zou handig zijn, mocht er brand uitbreken. Maar omdat het zo vochtig is in Suriname, maakt de gracht om het Kruithuis het te vochtig. Hierdoor kon het kruit niet goed bewaard blijven en was al snel niet meer bruikbaar. Dat soort dingen vind ik altijd heel grappig, omdat dat hier vaker voorkomt dan je denkt. Er zijn vaak dingen gebouwd, die achteraf helemaal niet bleken te werken.

Wij vervolgde onze reis met de boot naar Frederiksdorp en zijn uitgestapt bij een plantage eerder (Margaretha) om verder te voet te gaan. Dit dorpje was erg kleurrijk en leuk ingericht. Ik verwachtte heel wat van Frederiksdorp, omdat ik er veel over gehoord had en toen die ene keer niet binnen was gekomen. Maar toen we daar aankwamen bleek het toch niet heel veel bijzonders te zijn. Er waren weinig overblijfselen van de oude plantage, en het was helemaal gerenoveerd en opkomend resort. Wel hebben we onze zelf meegebrachte lunch gegeten en koffie gedronken bij het restaurantje. We hebben genoten van het uitzicht op de commewijne rivier vanaf de stijger, en hebben onze bootsman gebeld om ons eerder op te halen. De rivier had nog wel aardige stroming, en toen er een andere snelle boot langskwam ging onze boot aardig heen en weer, mijn moeder vond dit toch wel erg spannend. Mijn vader en ik moesten daar toch wel om lachen, omdat de boot harstikke stevig was en niet zomaar om kon slaan.

Maandag 27 november was ik, om 8 uur ’s avonds Surinaamse tijd, in Nederland 12 uur, jarig! Ik kreeg daarom toen al behoorlijk wat felicitaties binnen, maar tijdens dezelfde tijd had ik salsa les en kon ik niet echt reageren. Toen ik terugkwam heb ik met een aantal huisgenoten en mijn vader besloten om de volgende dag, wanneer ik echt jarig was, de Brownsberg te gaan beklimmen. Hiervoor moesten we vroeg in de ochtend weg omdat we met de stadsbus wilde gaan. Daarom is mijn verjaardags viering iets vervroegd en kwamen mijn huisgenoten zingend met taart aan, super lief!

Dinsdag 28 november zou de stadsbus om 7 uur vertrekken, en omdat we vroeg aanwezig moesten zijn waren we al om half 7 bij de bushalte. De tijd ging voorbij, en na meerdere keren vragen of de bus wel echt zou komen, werd het 8 uur. Toen vonden we toch wel dat we actie moesten gaan ondernemen, omdat we anders te laat op de berg zouden zijn. Er kwam een particuliere taxi chauffeur die ons een rit aanbood. Voor 100 srd heen en 100 srd terug zou hij ons naar Brownsweg brengen, terugbrengen naar Paramaribo en ons de Brownsberg op brengen. Maaike bood op een slimme manier 80 srd, dus het werd 160 srd per persoon voor de hele dag. Dit was ongeveer €18,- euro. We reden weg en er reden nog twee andere personen mee die en dorpje eerder uitstapte. De berg op met het busje was prima te doen en al snel bereikte we de top. We zijn samen naar het uitzichtpunt gelopen dat uitkeek op het Brokkopondo meer. Dat was echt prachtig om te zien, en vooral heel erg groot! We hadden gehoord dat de Irenevallen heel erg mooi waren om te zien, dus besloten we daar naartoe te lopen. Dit was ongeveer 1,5 uur lopen, eerst naar beneden en daarna weer naar boven. We waren met mijn vader, Maaike, Isis en Mathijs (de vriend van een huisgenoot). Al snel kwamen Isis en ik erachter dat wij een stuk langzamer waren dan de drie anderen, maar besloten ons eigen tempo aan te houden. Gelukkig bleven ze wel af en toe wachten. Naar beneden ging echt prima, maar hoe verder we naar beneden gingen… hoe meer we besefte dat we ook weer naar boven zouden moeten. Eenmaal aangekomen bij de waterval bleek hij iets minder spectaculair te zijn dan verwacht, door de magere hoeveelheid aan water. Isis en ik besloten snel weer terug omhoog te gaan, terwijl mijn vader, Maaike en Matthijs een duik namen, omdat wij bedacht hadden dat we sowieso veel langzamer waren dan die andere drie. Wij vonden het best wel een pittige klim omhoog en halverwege besloten we een helikoper te bellen om ons op te halen en naar boven te brengen. Maar helaas, dat kon niet. Met pijn en moeite hebben we uiteindelijk de top gehaald en stond de auto klaar om ons weer terug naar Paramaribo te brengen.

Eenmaal thuis moesten we snel douchen en omkleden omdat we met alle huisgenoten, 8 + 2 aangetrouwd, en mijn ouders uit eten gingen bij Jomax. Een super leuk eettentje, beetje hippie, maar een super aardige eigenaar. Daar hebben we met zijn alle gegeten en heerlijke wijn gedronken!

Donderdag was de laatste salsa avond, op deze avond hebben we alle stappen nog een keer herhaald en daarna moesten we afdansen. Voor mijn gevoel ging dit niet heel goed, maar ik heb het gehaald met een vrij goede score! Voor maat en ritme ben ik zelfs op uitstekend gescoord! Dit had ik eigenlijk moeten vieren door salsa te gaan dansen bij Havana, een club waar je op donderdag altijd salsa kan dansen. Maar we hebben besloten om morgen op trip te gaan naar de Fredberg, en daarvoor moeten we om 7 uur al verzamelen. Dat is ongeveer 3 uur rijden, de eerste dag chillen in het basiskamp, de volgende dag de berg op en de volgende dag weer naar beneden en naar huis. Maar hierover meer in het volgende blog wat er binnenkort aankomt! Ik hoop helaas een beetje achter, maar ben veel bezig met het inhalen. 

Foto’s

1 Reactie

  1. Loes Soepnel-van Liere:
    14 december 2017
    Alles weer gelezen, Milou! Ik liep ook een beetje achter.....