Feestweekend

Waarom mogen we nou eigenlijk na 7 uur niet meer 'alleen' over straat?, want in een groepje is het nog enigszins veilig. De criminaliteit is in de laatste jaren enorm gestegen omdat het land economische gezien slechter is geworden. De prijzen het levensonderhoud zijn gestegen, maar de lonen zijn niet hoger geworden. De enige manier waarop sommige mensen aan hun geld komen is door criminaliteit. Wij 'Nederlanders' zijn vaak doelwit omdat iedereen hier weet dat we geld hebben, ook al zijn we studenten. Criminaliteit komt vooral voor in overvallen, voornamelijk in de avonduren. Daarom moeten we ons in de avond steeds per taxi laten vervoeren. Deze informatie hebben we gekregen van Chico, onze Surinaamse vriend. 

Donderdag avond, de eerste uitgaansavond in Suriname. Vanuit Su4you, een organisatie voor de studenten in Suriname, werd er een partybus geregeld. Een uitermate bijzonder concept, in de bus met keiharde muziek door de stad rijden en onderweg je bezatten met Borgoe. Dat is hét Surinaamse drankje. Onderweg keken de mensen langs de weg ons daarom ook verwonderd aan, enigszins geschrokken wat zich hier afspeelde. Vervolgens werden we gedropt bij een feest in een van de hotels aan de waterkant, waar we als een van de eerste binnenkwamen. Wat erg opvallend was, was dat de 'Nederlandse' partybusgangers direct begonnen met dansen. Maar achter ons aan reed de 'Surinaamse' partybus, persoonlijk vond ik het vrij bijzonder dat dit gescheiden was. Ik weet niet of dat bewust is gedaan of gewoon toevallig was. Maar goed, de Surinaamse partybusgangers gingen rustig langs de kant staan en toekijken. Waar wij gingen dansen, bleven zij met drankje aan de zijkant staan. Naarmate de avond vorderden begonnen het zich steeds meer te mengen en waren de meeste mensen toch aan het dansen. Tijdens het regelen van een taxi naar huis kwamen we John tegen. Een chauffeur die zijn eigen taxi bedrijf heeft, een busje heeft waar meerdere mensen in konden, super vriendelijk was en ook nog eens in Zoetermeer heeft gewoond. We hebben direct besloten dat hij onze vaste chauffeur wordt, maar helaas werkt hij alleen in de avond. Overdag moeten we het toch maar doen met de taxi's van 1660 die of geen auto's beschikbaar hebben, of niet komen opdagen. 

Tijdens ons tweede stadsavontuur, shoppen in een shoppingmall, liepen we naar buiten en zagen we iets heel bijzonders... Een luiaard/sloth! Op een scooter. Uiteraard hebben we uitgebreid foto's gemaakt, en Maaike heeft hem zelfs even vastgehouden. We mochten hem ook aaien; hij een zachte, maar stugge, vacht. De man op de scooter nam hem overal mee naartoe omdat 'ze' hem wilde afpakken van hem. 'Ze' zullen wel de plaatselijke autoriteiten zijn, omdat het toch een beschermde diersoort is. 

Wij zijn in twee verschillende groepen naar Suriname gekomen en de andere groep heeft ook zijn eigen opdracht. Ze kwamen bij ons langs om even af te koelen in ons zwembad en ze nodigden ons uit voor een BBQ bij een andere groep stagiaires. Het was een groepje van ongeveer 8 jongens die vliegtuigbouwkunde deden waarbij ze vanuit het bedrijf een huis hadden gekregen om in te wonen. Dit huis was bij lange na nog niet af en er moest duidelijk een hoop aan verbouwd worden. Maar het was ontzettend groot en ze mochten erin aan wonen. Vervolgens werden we mee genomen naar een rooftopparty, omdat de rest daar ook naartoe ging. Hier waren we natuurlijk niet op voorbereid en we voelde ons daarom zwaar underdressed. Iedereen liep daar in hun mooiste kledij rond, en wij kwamen aan met onze korte broek, bloemetjes blouse en teenslippers. Laten besloten we daarom ook maar om naar een minder chique tent te gaan. Op de terugweg zijn we uiteraard met taxi John naar huis gegaan.

Na redelijk uitgeslapen wakker te zijn geworden was het tijd voor het volgende avondje uit. Met 15 andere Nederlandse meisjes zouden om 12 uur vertrekken naar Nickerie naar de parbonight. Het zou 3 uur rijden zijn zodat we in Nickerie ook nog tijd hadden voor een beetje sightseeing. Deze 3 uur rijden werd echter 5 uur, waardoor we in het donker aankwamen en geen tijd meer hadden om rond te lopen. Wel hebben we de zonsondergang bij de zee mogen bewonderen. Stiekem hoopte ik nog steeds op een soort strand, maar helaas waren het alleen maar hele grote stenen. Bij de tante van Chico, onze reisleider die dag, mochten we omkleden en opfrissen. 

Aangekomen op het terrein bleek het een soort festival te zijn, waar ook allemaal eettentjes omheen stonden. We hebben heerlijk gegeten en zijn daarna naar het podium gelopen. Hier viel mij weer op dat de 'Nederlanders' direct begonnen met dansen en de bevolking, vooral Hindoestanen, bleef op een afstandje kijken naar het podium waar weinig gebeurde omdat er een dj stond. Bij binnenkomst bleek dat je radler blikjes kon sparen en deze inruilen voor leuke artikelen. Maaike had haar zinnen gezet op de hangmat die ze kon ophalen voor 24 blikjes. Al snel kwamen we erachter dat het niet zo snel ging als we alleen de blikjes zouden drinken, dus werd het blikjes rapen van de grond. Hier konden we ons goed mee vermaken, want heel de tijd dansen was toch wel vermoeiend aangezien dit dag 3 uit was. We zijn ook maar even rustig in het gras gaan zitten. Helaas werd de rust snel verstoord door een aantal Hindoestaanse mannen die maar al te graag met ons op de foto wilde. We waren met een groepje van 5, en we hebben mooi van deze gelegenheid gebruik gemaakt om een aantal blikjes radler aan ze te vragen. Dit hebben ze natuurlijk voor ons gehaald, in ruil voor de foto's. En dit waren er echt een hoop...

Rond een uur of 12 waren we er echt wel klaar mee, omdat we nu ook al 4 uur op het festival rondliepen en allemaal doodmoe waren. Gelukkig dacht de rest van de groep er ook zo over en we gingen eerder terug naar huis. Iedereen werd weer in de bus gestopt en rond half 3 's nachts reden we weer terug naar Paramaribo. Om half 8 kwamen we aan en we hebben allemaal wel lekker geslapen in de bus. We zijn uiteindelijk met zijn 3en gegaan en de twee die thuis bleven, waren al wakker toen wij weer in de ochtend thuis kwamen. Direct naar bed en we hebben nog even kort geslapen. 

Vandaag, 2 oktober, zijn we eindelijk een beetje gestart met het project. We hebben de uitdaging voor onszelf duidelijk gemaakt en zijn begonnen met een vooronderzoek en planning. Het is inmiddels duidelijk dat we naar drie verschillende dorpjes in de binnenlanden gaan; Brownsweg, Gujaba en Kwamalasamutu. Nog niet bekend hoe vaak we daarheen zullen gaan, maar hier zal ons onderzoek plaats gaan vinden. Het weekend van 14/15 oktober gaan we naar Brownsweg voor een aantal dagen.